تخیل در جلسه‌ها و جلسه‌های تخیلی

تخیل در جلسه‌ها و جلسه‌های تخیلی

‼️‼️ چندی پیش در جلسه‌ای برخی حضار با حرارت در مورد موضوع بحث، اظهار نظرهای جدی و پرشوری کردند (موضوعی که خارج از دستور بود، اما ۹۰٪ زمان جلسه را به خود اختصاص داد و در انتهای جلسه نیز بدون جمع‌بندی، ادامه بحث به جلسه بعدی موکول شد).

❓❓ چون با موضوع مورد بحث آشنایی نداشتم و از آن سر در نمی‌آوردم، به ناچار شروع کردم به جستجوی در اینترنت در مورد آنچه موضوع بحث بود.

??یافته‌ها برایم جالب بود:

۱) راه‌حل‌های متنوع و تجربه شده‌ای در مورد موضوع وجود داشت و دوستان من بی‌اطلاع از آنها، مشغول جدل برای اختراع مجدد چرخ آن هم با سعی و خطا بودند.

۲) بسیار از موانع ذهنی حاضران که واقعیت قلمداد می‌شدند، در عمل دارای راه‌حل‌های قابل اتکا و تجربه شده بودند.

در جلسه بعدی که خودم را آماده کرده بودم یافته‌هایم را به اشتراک بگذارم، با پدیده جالب‌تری مواجه شدم، موضوع از دستور خارج شد.

??چند پیشنهاد

به جای آن‌که براساس تخیل، دانسته‌های جسته و گریخته، برداشت‌ها یا موانع ذهنی خود در جلسه‌ها اظهار نظر کنیم، اظهار نظرها را براساس شواهد، یافته‌ها و نتایج بررسی و تجارب قابل اتکا انجام شود.

طرح موضوعات خلق‌الساعه و بحث در مورد آنها هیچ نتیجه‌ای جز اتلاف وقت و منابع و احیانا شکست نخواهد داشت.

عدم پیگیری مسایل تا حصول نتیجه باعث حل مسایل نمی‌شود، بلکه آنها را از یک دوره زمانی به دوره زمانی دیگری منتقل می‌کند.

در مبانی علم مدیریت راهکارهای تجربه شده و موفقی برای اثر بخشی بیشتر وجود دارد، از آنها استفاده کنیم.

❇️❇️پی‌نوشت:

✅✅ انچه بیان شد ناشی از مجموعه‌ای از مشاهدات نگارنده در دوره‌های زمانی مختلف می‌باشد، به عبارت دیگر هیچ یک از شخصیت‌های داستان واقعی و حقیقی نبوده و همه ساخته و پرداخته ذهن نگارنده می‌باشد.✅✅