دهه هفتادی‌ها

یک دهه ۵۰ی هستم و می‌خوام کمی در مورد دهه ۷۰ی‌ها بنویسم.

بسیار تا بسیار از هم‌نسل‌های خودم می‌خونم که دهه ۷۰‌ها چنین و چنان هستند که احتمالا ناشی از یک یا چند تجربه تعامل با بچه‌های متولد دهه ۱۳۷۰ هستش (که معمولا هم تجارب خوشایندی رو بیان نمی‌کنن).

یادم میاد کمی قبل‌تر با ادبیات دیگری در مورد دهه ۶۰ی ها هم همین‌ها رو می‌شنیدیم (کم‌تر می‌خوندیم، چون در ابتدای ورودشون به بازار کار، شبکه‌های اجتماعی این‌قدر گسترده و در دسترس نبودن).

البته در مورد ما دهه ۵۰‌ی‌ها هم می‌گفتن منتهی چون خیلی امکان نشر نداشت، چندان گفته‌ها هم در دسترس نیست!

به خاطر دارم در ابتدای ورودم به بازار کار در بسیاری موارد رفتار، پوشش و طرز فکرم خیلی برای گروهی از قدیمی‌ترها قابل پذیرش نبود (و البته گروهی هم بودند که بسیار بسیار حمایتم می‌کردند و هنوز هم کمابیش با هم در ارتباطیم و همیشه خاطره خوبی ازشون در ذهن دارم – حامی، پذیرا، همراه، مربی، دوست، بردار و خواهر بزرگتر و ویژگی‌های خوب دیگر).

اون گروه‌های ستنی‌تر با نگاه غیر پذیرا همیشه برام جای سوال بودن، که آیا تفاوت‌ها، رفتار، پوشش و طرز فکر می‌تونه باعث این همه عدم پذیرش بشه؟ بعدها دریافتم که عدم پذیرش و در مواردی سر به سر کردن‌ها و نامهربانی‌ها دلایل دیگری داشت که نمی‌خوام بهش بپردازم).

در چند سال اخیر و بعد از تجربه کار با دهه ۶۰ی‌ها و الان هم دهه ۷۰‌ی‌ها، تلاش کردم به تفاوت نسل‌مون احترام بگذارم و در عین‌حال اون‌ها رو همراهانی باهوش و قابل اتکا پیدا کردم.

اگر از دهه ۷۰ی‌ها نخواهیم که مثل ما باشند و در عین‌حال از مسیر و اصول درست حرفه‌ای بودن باخبرشون کنیم و بگذاریم به روش خودشون حرفه‌ای باشند (و در عین حال تلاش کنیم از آنچه به اقتضای تغییر شرایط متفاوت از ما یاد گرفته‌اند، یا بگیریم)، می‌تونیم انتظار نتایج خوبی رو هم از همراهی باهاشون داشته باشیم.

اگر نتوانیم با دهه ۷۰‌ی‌ها کنار بیاییم، به ناچار در ورود دهه ۸۰ی‌ها با احتمال بیشتری حذف خواهیم شد.