یکی از آخرین کتاب‌هایی که خوندم! – کینتسوگی (نشر آموخته)

کتاب «کینتسوگی – هنر ژاپنی پذیرش عیوبتان و دوست‌داشتن آن‌ها» یکی از آخرین کتاب‌هایی است که در تابستان ۱۴۰۳ خوندم.

این کتاب توسط توماس ناوارو نوشته شده و فاطمه علی پور تنگسیری آن‌را ترجمه کرده‌است.

کتاب کینتسوگی توسط نشر آموخته منتشر شده‌است. ترجمه کتاب روان است و مطالعه آن را دلنشین می‌کند.

در ویکی‌پدیا کینتسوگی این‌گونه معرفی شده‌است:

کینتسوگی یا کینتسوکوروی، با معنای لغوی اتصال با طلا، هنری ژاپنی است که در آن قطعات شکسته سفال و کوزه را با ماده‌ای شامل پودر طلا به هم چسبانده و تعمیر می‌کنند.

پیشینه پیدایش این هنر را به زمانی مربوط می‌دانند که شوگون آشی‌کاگا یوشی‌ماسا در پایان سده پانزدهم، یک کاسه چای را برای تعمیر به چین برگرداند. هنگامی که کاسه را برگرداندند با گیره‌های فلزی زشتی تعمیر شده‌بود.

صنعتگران ژاپنی گرد هم آمدند تا راهی برای تعمیر ظریف‌تر چینی‌های شکسته پیدا کنند. به زودی مجموعه‌دارها شیفته هنر جدید شدند و حتی گفته می‌شود که برخی از آنها به عمد چینی‌های باارزش خود را می‌شکستند تا دوباره با رگه‌های طلایی هنر کینتسوگی درز گرفته شوند و زیباتر به نظر برسند.

هنر کینتسوگی در ظرف‌هایی که برای مراسم چای ژاپنی بکار می‌روند استفاده می‌شود.

در وب‌سایت نشر آموخته، ناشر ترجمه فارسی کتاب، در مورد این کتاب این‌گونه آمده است:

دربارۀ کتاب «کینتسوگی»

«کینتسوگی» یا «بند زدن با طلا» هنر باستانی ژاپن برای ترمیم اشیای شکسته است. وقتی قطعه‌ای سفالی می‌شکند، استاد کینتسوگی تکه‌های آن را با طلا به هم بند می‌زند، به‌گونه‌ای که بندهای طلایی کامل در معرض دیدند، چرا که برای آن‌ها قطعۀ بندزده‌شده نماد شکنندگی، استحکام و زیبایی است.

سفال‌ها هم مانند انسان‌ها شکننده، قوی و زیبا هستند. درست همانند زندگی ما، سفال‌ها می‌توانند بشکنند و پس از آن التیام یابند، به‌شرطی که چگونگی آن را بلد باشیم. در این کتاب یاد می‌گیرید چگونه زندگی‌تان را پس از از هم ‌پاشیدن جمع‌وجور کنید تا زخم‌های احساسی‌تان التیام یابند.

https://amookhteh.ir/

«کینتسوگی»، کتابی عملی با راه‌حل‌های واقعی

در این کتاب تأکید بر «چگونگی» انجام کار است. بله. چگونگی. دربارۀ کارهایی که باید انجام بدهید و دلایل انجام آن‌ها و حتی مطالب انگیزشی چیزهای زیادی نوشته شده است، ولی دربارۀ رویکرد چگونگی انجام کار باید کتاب‌های بیشتری نوشته شود. حرفه‌ای‌ها که دانش را مانند ابزاری در اختیار دارند، اغلب از به اشتراک گذاشتن آن می‌هراسند. ولی توماس ناوارو نمی‌ترسد. او همیشه باور داشته که روان‌شناسی باید از اتاق‌های مشاوره و سالن‌های سخنرانی بیرون بیاید و در خدمت مردم باشد. ناوارو در اولین کتابش به‌نام «قدرت احساسی»، برای خواننده یک مفهوم، یک روش و یک رویکرد چگونگی انجام کار را شرح داده است. در «کینتسوگی» یک گام فراتر رفته و موضوعات واقعی با راه‌حل‌های واقعی ارائه می‌دهد که مانند دستورعملی به خواننده کمک می‌کند به‌صورت مستقل عمل کند.

https://amookhteh.ir/

در بخش‌هایی از کتاب می‌خوانیم:

ë چرا درد می‌کشیم؟

برای اینکه زنده بمانیم درد برای زنده ماندن لازم است؛ وظیفه‌اش روشن است. همه موجودات زنده باید توانایی واکنش در برابر محرک‌های زیان بار خطرها و تهدیدها را داشته باشند و درد سازوکاری اساسی برای انطباق است، که پیش از آن‌که چیزی از نظر روحی یا جسمی به ما آسیب بزند، حمله کند یا مجروح‌مان کند به ما هشدار می‌دهد. بنابراین برای نمونه وقتی رنج‌های احساسی ناشی از رفتارهای نامناسب شریک زندگی‌مان را نادیده می‌گیریم، در واقع علائم هشداردهنده‌ای را نادیده می‌گیریم که بدنمان برای ما می‌فرستد درد را نادیده نگیرید، به خصوص دردهای روحی را، زیرا درد به شما می‌گوید که باید تغییراتی به وجود بیاورید، تصمیم‌هایی بگیرید و دست به کار شوید.

ëهمه ما به یک شکل رنج نمی‌کشیم!

۲۶ دسامبر ۲۰۱۵ پس از گذراندن تعطیلات کریسمس به خانه برگشتیم. در حیاط را باز و خودرو را پارک کردیم همان لحظه، سگم دونا را که سیزده ساله و از نژاد باکسر است دیدم که بلافاصله پس از او ویلو سگ دوساله دخترم که از نژاد بوردر کالی است بیرون آمد، ولی آیدفیکس سگ چهارساله همسرم را که از نژاد وستی است ندیدم وسایل را از خودرو بیرون آوردیم و وارد خانه شدیم. به همسرم گفتم: عزیزم فکر کنم آید‌فیکس تو ایوونه در رو براش باز کن بیاد تو. همسرم پاسخ داد هنوز نیومده داخل؟ آید‌فیکس داخل نیامده بود، همان جایی که اغلب در آفتاب چرت می‌زد بیجان دراز کشیده بود. به نظر می‌رسید سکته قلبی کرده است. یگانه چیزهایی که از آن لحظه به یاد دارم غم و گریه بسیار زیاد است ولی آیا همه ما به یک اندازه تحت تأثیر مرگ آید‌فیکس بودیم؟

برای همسرم دردناک تر بود یا برای دخترم؟ آیا می‌توان درد را با عدد نشان داد؟ آیا راهی وجود دارد که بگوییم چه کسی بیشتر رنج کشید؟ کسی که شدیدتر گریه کرد، بیشتر رنج می‌کشید یا کسی که طولانی تر گریه کرد؟ بی‌شک مرگ آید‌فیکس تأثیر زیادی روی همه ما داشت و هر سه نفرمان رنج کشیدیم؛ ولی برای همه ما به یک شکل نبود تأثیر ناملایمات بر افراد را به سختی می‌توان دسته بندی و با دیگر افراد مقایسه کرد؛ زیرا مؤلفه‌ای ذهنی وجود دارد که تعیین کننده ارزش‌گذاری ما روی ناملایمات و تأثیری است که باور داریم روی زندگی‌مان دارد.

شاید پاسخ این پرسش‌ها در کلمه «باور» نهفته باشد. اکنون از خودم می‌پرسم آیا مرگ دونا برایم دردناک‌تر است؟ یا امکان دارد برای مواجهه با آن آمادگی بیشتری داشته باشم؟ دونا سگی پیر است و در دنیای سگ‌ها صدساله به حساب می‌آید. با دونا تمام اروپا را گشته‌ایم. در عکسهای‌مان کنار مجسمه پری دریایی کوچک در کپنهاگ ساختمان اتومیوم در بروکسل و برج ایفل در پاریس حضور دارد. از کوه های پیرنه آلپ و کوه‌های بیشمار دیگری در اروپا بالا رفته است. از برگن تا کادیس در تمام دریاچه های مسیر شنا کرده‌است. با قایق قطار اتوبوس و حتی تراموا سفر کرده است. همه جا دوست پیدا کرده و با ساده لوحی‌های شیرینش در قلب خیل‌ ها جا گرفته است.

نمی‌دانم، نمی‌توانم حدس بزنم یا حتی تصورش کنم آیا مرگ آید‌فیکس برای همسرم دردناک تر از مرگ دوناست؟ در اینجا دردناک‌تر یعنی چه؟ چگونه می‌توان درد را اندازه گرفت؟ آیا معیاری برای اندازه‌گیری وجود دارد؟ درد ذهنی است و روش تجربه اش می‌تواند بسیار بسیار متفاوت باشد. ممکن است یک نفر در شرایط مشابه شدت‌های متفاوتی از درد را تجربه کند. درباره‌اش فکر کنید. تلاش کنید زمانی را به یاد بیاورید که دندان درد دل درد سردرد یا گرفتگی عضلات ناشی از درد قاعدگی داشته‌اید. اکنون تجزیه و تحلیل کنید که آیا شدت سردردهای‌تان همیشه مشابه است.

ëیادتان باشد که

به فکر خوشحال بودن نباشید، روی قوی بودن تمرکز کنید.

این واقعیت را بپذیرید که ناملایمات بخشی از زندگی است. از آن دوری نکنید، نادیده‌اش نگیرید، دورش نیندازید.

باید آموزش ببینیم که در مواجهه با ناملایمات قوی‌تر شویم، تا بر آن غلبه کنیم و زندگی‌مان را دوباره بسازیم.

اگر ناملایمات را مانند چالش در نظر بگیرید، حل کردنش راحت تر می‌شود.

همه ما به یک شکل رنج نمی‌کشیم.

همیشه کسی که بیشتر گریه می‌کند بیشتر رنج نمی‌کشد. درد را با ابراز درد اشتباه نگیرید.

نظر شخصی

به طور کلی کتاب‌ها و مطالب انگیزشی و روان‌شناسی مثبت‌نگر را چندان نمی‌پسندم و معمولا حداکثر در میانه مطلب خواندن یا شنیدن مطلب را رها می‌کنم، اما کتاب حاضر را به انتها رساندم و همین انگیزه‌ای شد تا آن را در وب‌سایتم با مخاطبان به اشتراک بگذارم.

بیشترین انگیزه در مطالعه کتاب را مقدمه کتاب در من ایجاد کرد و در عین حال جمله انتهایی کتاب را نیز بسیار دوست می‌دارم (ëبعد از خواندن کتاب: گفت‌وگو را زنده نگه داریدë).

در صورت تمایل به تهیه کتاب،‌ به لینک زیر سر بزنید:

https://amookhteh.ir/product/kintsugi/