جسته و گریخته

برگرفته از فصل‌نامه ترجمان – شماره ۱۹ (چرا هیچ وقت به اندازه کافی وقت نداریم؟)

جو پینسکر – هاتف شفیعی‌نسب

یکی از گلایه‌های ثابت قرن ۲۱ این است که زندگی امروز نسبت به گذشته پرمشغله‌تر است، اما این موضوع در زندگی برخی افراد حقیقی‌تر [یا پررنگ‌تر] می‌نماید.

حس مشغله، ظاهرا همگانی نیست و نمی‌توان آن را به تمام جمعیت تعمیم داد.

افزایش مشغله به این احساس بازمی‌گردد که «هم حس می‌کنیم کار بیشتری روی سرمان ریخته است و هم این که باید تمام نقش‌ها را به بهترین شکل ممکن ایفا کنیم، وگرنه فردی شکست خورده خواهیم بود».

نقطه تلاقی تمامی این بایسته‌های جورواجور در واقع جایی پیش‌پا افتاده اما آشفته است: «فهرست کارها».

اساسا کار زدگی موجب کارماندگی می‌شود.

سازمان‌ها به جای استخدام کارکنان، به وقت آزاد شما هجوم می‌آورند. طی سال‌ها همین عامل باعث حجم زیادی کار پنهان شده‌است. به عنوان نمونه برای برای صحبت با کارگزار خدمات مشتریان باید پشت آهنگ انتظار معطل شوید.

این‌که می‌توانیم به واسطه اینترنت در هر ساعتی از شبانه‌روز کار پنهان را انجام دهیم، اوضاع را بدتر می‌کند. بدین‌ترتیب نمی‌توان وقت استراحت واقعی جور کرد، حتی وقتی آنلاین نیستید.

کار زدگی نوعی خستگی و فرسودگی عمیق و بازدارنده میان نسل هزاره ماست که عموما به یک عامل نسبت داده می‌شود. چنین افرادی مدام تحت فشار این احساس هستند که باید کارکنانی بی‌عیب و نقص یاشند.

همچنان که فعالیت‌های افراد پیمایش می‌شود، متوجه می‌شویم که اکثرشان اولویتی متوسط دارند و در عین حال «پر زحمت و کم سود» هستند.

در شرایط برابر اگر کارهای لازم را در جایی خارج از ذهن‌تان ثبت کنید، این کار انرژی ذهنی کم‌تری می‌گیرد و استرس کم‌تری در پی خواهد داشت.

از آنجایی‌که افراد از برداشتن سنگ بزرگ بدون برنامه‌ریزی قبلی ابا دارند، بهتر است آنها را از پیش برای زمان مشخصی در آینده برنامه‌ریزی کنیم و سپس به کارهای کوچک بپردازیم.

اطلاعات بیشتر در مورد فصلنامه ترجمان در لینک‌زیر:

https://tarjomaan.shop/product/tafsubs4-4003/

توضیح:

۱) اینجانب «مزدک عبائی» هیچ رابطه‌ای با «موسسه ترجمان علوم انسانی» ندارم. اما تلاش و کیفیت کتاب‌ها، فصل‌نامه و وب‌سایت این موسسه را بسیار ارزشمند می‌دانم و از مطالعه آنها لذت می‌برم و می‌آموزم.

۲) معرفی یک کتاب یا مقاله، به‌معنای موافقت با تمامی بخش‌های آن نیست.