ارزیابی قابلیت کاربرد چابک در سازمان شما – به کمک ماتریس استیسی

چگونه می‌توان تناسب چابک با شرایط را تشخیص داد؟ برای تشخیص تناسب چابک با سازمان‌تان، مدل‌های متفاوت و متنوعی وجود دارد، که می‌توانند در تشخیص کاربرد و تناسب به کارگیری چابک در سازمان‌ها مورد استفاده قرار گیرند. یکی از این مدل‌ها تحت عنوان Stacey Matrix Model شناخته می‌شود.

بسیاری از مدیران در سازمان‌ها و شرکت‌های مختلف به این قاعده باور دارند که چابک، چارچوب‌های مناسبی فراهم کرده، بازگشت سرمایه قابل ملاحظه‌ای دارند و در صورت به‌کارگیری تمایز رقابتی در اجرای استراتژی سازمان برای تغییر در پی خواهد داشت.

اما باید توجه داشت که سازمان‌ها متفاوت هستند، مدل‌های کسب و کار متفاوت دارند، محصولات و خدمات متفاوتی ارایه می‌کنند، در بازارهای متفاوتی فعال و متمرکز هستند و شرایط و چالش‌های محیطی خرد و کلان متفاوتی را تجربه می‌کنند.

چگونه می‌توان تناسب چابک با شرایط را تشخیص داد؟

برای تشخیص تناسب چابک با سازمان‌تان، مدل‌های متفاوت و متنوعی وجود دارد که می‌توانند در تشخیص کاربرد و تناسب به کارگیری چابک در سازمان‌ها مورد استفاده قرار گیرند.

یکی از این مدل‌ها تحت عنوان Stacey Matrix Model شناخته می‌شود.

این مدل در سال ۲۰۱۱ توسط رالف استیسی و برای پشتیبانی مدیران هنگام انتخاب مدل‌های مختلف تصمیم‌گیری و رویکردهای مدیریتی در شرایط مختلف، ابداع شده و توسعه یافته است.

این مدل دارای دو بعد است درجه قطعیت (Degree of Certainty) و سطح شناخت یا توافق (Level of Agreement) در مورد فناوری (تصویر زیر).

محور افقی (X) نشان‌دهنده میزان قطعیت، اطمینان و مشهود بودن رابطه میان علت و معلول است. موضوع یا مساله زمانی ساده محسوب می‌شود که رابطه میان علت و معلول به روشنی قابل تشخیص باشد.

در این شرایط می‌توان با استفاده از تجارب قبلی اقدام‌های آتی را برنامه‌ریزی کرد و قطعیت قابل قبولی را نسبت به خروجی‌های مثبت مورد انتظار داشت. در صورت عدم قطعیت (فاصله زیاد از قطعیت) در مساله / موضوع / تصمیم، ارتباط میان علت و معلول شفاف نیست و وضعیت جدید یا یکتا محسوب می‌شود.

محور عمودی (Y) نشان‌دهنده میزان توافق در مورد مساله یا تصمیم یا راه‌حل میان گروه‌ها، تیم‌ها و سازمان‌هاست.

در یک سر طیف جایی که درجه بالایی از قطعیت و توافق در مورد مساله وجود دارد، تصمیم‌گیری آسان خواهد بود. این محدوده تحت عنوان «ساده، گویا و منطقی» شناخته می‌شود و رویکردها و روش‌های متعارف در آن کارآمدی دارند.

در سر دیگر طیف توافقی در مورد مساله وجود ندارد و در عین حال قطعیتی هم در رابطه علت و معلول دیده نمی‌شود. در این ناحیه برنامه‌ریزی‌های متعدد و متناقض قابل پیش‌بینی است و هرج و مرج و بی‌نظمی حاکم و قالب است!

میان دو سر طیف محدوده وسیعی وجود دارد که از آن تحت عنوان ناحیه پیچیدگی / بغرنج یاد می‌شود. به واسطه عدم قابلیت پیش‌بینی رویکردهای متعارف در این ناحیه کارآمدی ندارند.

در این ناحیه نه می‌توان جزییات محصول را به روشنی تبیین کرد و نه این جزییات از صحت لازم برخوردارند. مواجهه با مسایل این منطقه مستلزم وجود فضای همکاری میان کاربران و توسعه دهندگان است.

بهترین رویکرد در این ناحیه استفاده از چابک است که درجه بالایی از خلاقیت و نوآوری را در خلق راه‌کار ایجاد می‌کند.

???? منبع: www.linkedin.com/pulse/why-stacey-matrix-model-can-help-understand-agile-baf-kurtulaj-mba

???? نویسنده متن اصلی: Baf Kurtlaj