جلسه‌ها – دماسنج یا نبض سازمان‌ها

وقتی وارد اورژانس بیمارستان یا مطب پزشک می‌شویم یا در شرایط اورژانسی معمولا با اندازه‌گیری دمای بدن یا نبض مواجه می‌شیم (تاکید می‌کنم من پزشک نیستم و صرفا به عنوان تمثیل از دما و نبض استفاده می‌کنم).

به نظرم در سازمان‌ها و شرکت‌ها مشاهده جلسه‌ها می‌تواند مشابه اندازه‌گیری دمای بدن یا نیض باشد و یک دید و برداشت سریع نسبت به سازمان در اختیار مشاهده‌گر قرار دهد.

شاید موارد زیر را بتوان معادل تب یا نبض ضعیف یا بیش از حد تند قلمداد کرد که نشان‌دهنده یک یا چند مساله و معضل باشد:

• جلسه‌های طولانی
• جلسه‌های پرتنش
• جلسه‌های بدون هدف
• جلسه‌های بدون نتیجه
• جلسه‌های بدون ساختار
• جلسه‌هایی که به موقع آغاز نمی‌شوند یا به موقع خاتمه پیدا نمی‌کنند.
• جلسه‌های با تعداد زیاد شرکت‌کننده.
• جلسه‌هایی که بدون برنامه‌ریزی قبلی تشکیل می‌شود.
• سهم بالای جلسه‌های اضطراری.
• جلسه‌هایی که شرکت‌کنندگان درک مشترکی نسبت به نقش خود و دیگران در جلسه ندارند.
• و ……….

این شواهد نشان می‌دهد مسایل، معضلات و بحران‌هایی در سازمان وجود دارد (که معمولا از فوریت هم برخوردار هستند) و بررسی‌ها و ارزیابی دقیق برای شناخت آنها ضروری است و برعکس هر چه تعداد این شواهد کم‌تر باشد احتمالا (تاکید می‌کنم احتمالا)، سازمان با مسایل، معضلات و بحران‌های کم‌تری (یا با فوریت کم‌تری) مواجه است.